سیاه و سفید

این روزها دلم هوایی شده

چند بار بگویمش که تو رفته ای

اما می رود همانجا‎...‎

که تو هر روز برایش دست تکان می دادی....

عشق من :

‎ چه لیلیانه ،

مجنونت را فراموش کرده ای...!

تو رفته ای

‏۴۴۶ روز است...‏‎!‎

می بینی که هنوز زنده ام‎...!‎

‎ هنوز راه میروم...!

شعر می خوانم

شعر میگویم

و تو هنوز هم مخاطب تمام شعرهای منی

راستی تو هنوز شعر دوس داری؟!...

من عقده هایم رو روی این دیوار مجازی

به شعر می نویسم

‎‏ ‏

هی...!

با توأم... ‏‎

‎ از توی مجازی هم خسته شده ام...!

که مرا می خوانی

و فقط می گویی:

زیبا بود...!

خسته شده ام

دلم عشقی تازه میخواهد

دلم بالی می خواهد برای پروازی دوباره

یک خواهش...

دست از سر لحظات من بردار!...‏ ‎

لطف میکنی...!!

پ.ن:

بچه ها نظرتون مهمه برا این پست چون از خودمه سیاه و سفید...

تا می‌کشم خطوطِ تو را پاک می‌شوی

داری کمی فراتر از ادراک می‌شوی ‎

هرلحظه از نگاهِ دلم می‌چکی ولی ‎

با دستمالِ کاغذی‌ام پاک می‌شوی ‎

این عابران که می‌گذرند از خیال من ‎

مشکوک نیستند تو شکاک می‌شوی ‎

تو زنده‌ای هنوز برایم گمان نکن ‎

در گورِ خاطرات خوشم خاک می‌شوی ‎

باید به شهرِ عشق تو با احتیاط رفت ‎

وقتی که عاشقی چه خطرناک می‌شوی

‎ ‏" و بازم نجمعه زارع " سیاه و سفید...

چگونه رود می‌رود به سمت بیکرانه‌ها

که ابر گریه می‌کند برای رودخانه‌ها ‎

پرنده غافل است از این‎ ‎‏‌که تندباد می‌رسد ‎

وگرنه باز هم بنا نمی‌شد آشیانه‌ها ‎

و این‌چنین که این‎ ‎‏‌همه زِ عشق رنج می‌برند ‎

مرا غمِ تو می‌کِشد در آتش بهانه‌ها ‎

چراغ و چشمِ آسمان! ستاره‌ها تو، ماه، تو ‎

پس از تو تار می‌شود شبِ تمامِ خانه‌ها ‎

اگرچه زخم می‌زنی ولی ترا نوشته‌اند ‎

به روی صفحه‌ی دلم خطوطِ تازیانه‌ها ‎

خلاصه بر درختِ دل تو باید آشیان کنی ‎

وگرنه می‌سپارمش به دست موریانه‌ها

" بازم نجمعه زارع " سیاه و سفید...

من به چشمان شما محتاجم

نروید آی! به چشمان شما محتاجم ‎

تک و تنها نگذارید مرا محتاجم ‎

اگر از چشم شما دور شوم می میرم ‎

مثل هر آدم خاکی ، به هوا محتاجم ‎

دل به دریا نزنید این همه ، یادم بدهید ‎

به فراگیری قانونِ شنا محتاجم ‎

عابرانی که گذشتید ز غم! مرحمتی ‎

به منِ عاجز مسکین که به پا محتاجم ‎

دل حیران من ... انبوه خدایان زمین ‎

چند روزیست به یک قبله نما محتاجم ‎

قصه ها یکسره تکراری و مانند همند ‎

من به لالایی زیبایِ شما محتاجم ‎

گفته بودید دعاتان کنم ای‎ ‎مردم شهر ‎

آه ! شرمنده که من ‏‎,‎خود‎ ,‎‏ به دعا محتاجم ‎

بازهم آخر هفته ست دلِ شاعر من ‎

یک غزل گفت ولی من به سه تا محتاجم

" نجمعه زارع " سیاه و سفید...

باید فراموشت کنم

چندیست تمرین می کنم

من می توانم ! می شود ! ‏ ‎

آرام تلقین می کنم

حالم ، نه ، اصلا خوب نیست....تا بعد، بهتر می شود ....

فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم

من می پذیرم رفته ای و بر نمی گردی همین !

خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم

کم کم ز یادم می روی

این روزگار و رسم اوست!

این جمله را با تلخی اش ، صد بارتضمین میکنم. سیاه و سفید...